Back down south now

Goede middag aan allen die mijn blog lezen, proficiat! Aan diegenen die hem niet lezen, zo jammer want je mist alle leuke verhalen :) Eergisteren vervoer gezocht om tot in Padangbai te geraken, de keuze was gemaakt om terug te gaan naar Gili Meno, het wondermooie eiland. In het hotel vroeg men mij veel te veel geld voor vervoer dus ging ik maar op wandel, uiteindelijk kwam ik een bordje tegen met transport dus daar moest ik zijn. Deze man kon me veel goedkoper wegbrengen dus hebben we dat even goed geregeld! Hij was blij me te leren kennen, zoals alle mannen hier :) Hij bracht me naar de dichtstbijzijnde ATM zodanig dat ik nog wat centjes kon afhalen. Hij pikte me op met zijn oldtimer, zo een knaloranje toyota van in 1937 geweldig! Toen het avond werd ging ik in zijn hotel nog wat eten, veel goedkoper dan in het hotel waar ik verbleef en zonder taks erop te moeten betalen want dat kennen ze hier goed. De andere dag heb ik gewoon luilekker muziek geluisterd en niks gedaan behalve mensen kijken, eten en drinken, en verbranden natuurlijk. Ik heb al wat pijn geleden en dan zeker nog met zo een loodzware rugzak die bijna zo groot is als mij :) Die avond zou Suki nog een biertje met me drinken en dus kwam hij naar mijn terras met een large bintang biertje, goed bier moet ik zeggen. Maar al gauw had ik het in het snotje of hoe zeggen ze dat, weer zo een ambetanterik met praatjes en dus vroeg ik hem even vriendelijk of de rest om voort te gaan, al heeft me dat wel opnieuw 15 minuten gekost, pffff soms lastig om blank en blond te zijn :) Om 7.30 de andere dag was mijn vervoer daar, gelukkig ging Suki niet mee, oef. Het zou 4 u rijden zijn naar Padangbai om daar dan een boot te halen naar Gili Meno. Dus we reden en we reden langs de kust, hobbel de bobbel en snurk snurk snurk. Zo gaat dat hier in die warmte en ik ben echt een leegzak geworden hier hehe. Na 4 uren eindelijk aangekomen nog geen 2 minuten uit de auto en al 3 mannen rond mij die me een boottocht wouden aansmeren. Gelukkig dat zij er waren en kon ik tegen 13u de boot nemen. Opnieuw een fast boat, snelle boot dus voor de niet engels verstaanders onder ons :) Ik had wel een beetje scrhik om te gaan omdat ik in Lovina vernomen had van Franse toeristen dat er 4 weken geleden een ongeluk gebeurd was met zo een boot en dat er 25 mensen verdronken waren, maarja niet aan denken en knop omdraaien. Vertrokken en aangekomen eerst op Gili Trawangan, daar nog even wachten opnieuw voor een kleiner bootje om me naar het andere eiland te brengen. Terwijl ik dan toch moest wachten ging ik nog eens terug naar de plaats waar ik vorige week ook even stopte om iets te drinken, dezelfde jongen had al goed gestudeerd en kon al veel beter hoe gaat het met jou zeggen :) Ik had het hem toen op een papiertje geschreven zodat hij kon leren, zo grappig ze zijn echt wel leergierig. Om 16 u kon ik dan eindelijk de island hopper nemen om op het rustige Meno aan te komen. Onderweg kwam ik een soort Jezus tegen, een Franse lange slungel met een heel mini tasje, hij was van Gili Air naar Trawangan gekomen omdat er op Air en Meno geen geldautomaten zijn dus dagtochtje enkel voor geld. Hij komt misschien nog naar Meno om het hier ook even te verkennen. Terug aan wal op Meno en deze keer zonder uit de boot te stappen met slippers anders was ik die toch weer kwijt en kon ik opnieuw zeer elegant arriveren :) Dus ik klungel al niet zoveel meer als in het begin, ook afdingen gaat al een stuk beter, alhoewel het soms zo zielig is. Een ticket voor de terugtocht moet ik ook al niet meer regelen dus daar ben ik al vanaf, enkel hier op Meno op tijd de boot nemen naar Trawangan. Aangkomen op een vertrouwde omgeving zo leek het wel, onderweg kwam ik Megan tegen een meisje van Australie en een gast die ze leren kennen had onderweg die van Java is, ook Indonesie en die dus de taal machtig is. Megan is 22 en reist ook voor de eerste keer alleen en had zoals mij ook al 2 nare ervaringen achter de rug daarom dat ze Bajo gevraagd had om te doen alsof hij haar vriendje is en om samen met haar verder te reizen, ze voelt zicht wel een beetje mislukt in haar eerste alleen reis ervaring. We konden een kamer delen met ons drie zodat de prijs ook wat lager was. En weet je wat we gegeten hebben, echt typisch Balinees; pizza :) Uiteindelijk zijn zij vroeger doorgegaan naar de kamer en ben ik nog wat blijven hangen in een van die strandhutjes zo gezellig, hier kom ik ooit nog eens terug in mijn leven. Deze ochtend besloten ze om dan naar Gili Air te gaan en dus ging ik op zoek naar een andere kamer, dichter bij de bar, dan hoefde ik niet in het donker naar huis te gaan. Gisteren had ik een probleem geen zaklamp en in het donker je weg vinden is hier niet zo gemakkeijk, gelukkig was er Sony, die ik vorige week ook al had leren kennen die me naar huis kon begeleiden, langs het stand en dan kon hij mij zo een lichtgevend ding laten zien, hij zei plankton, dus ik dacht vis :) Zo hillarisch het was gelijk een vuurvliegje, het was raar, lichtblauw en het bleef op mijn hand zitten, eerst vroeg ik nog of het kon bijten :) Typisch ikke weer die gast zal gedacht hebben dom blondje, alhoewel hier kennen ze uitspraak waarschijnlijk niet gelukkig! Dus al 2 snurkers op de kamer en dan ook maar oogjes dicht en snaveltje toe. Deze ochtend dan op zoek naar een goedkopere kamer, kwam ik mijn facebookvriend tegen die ik hier vorige week had leren kennen in het andere hotel en die keek zo verwonderd omdat ik terug was, hij hielp me verder met de kamer en zo kan ik slapen voor 8 euro per nacht, eind goed al goed. Terug verhuizen met die rugzak kreeg ik bijna spontaan helpers omdat ik er niet uitzag, rood als een kreeftje, en overladen tot en met. Vandaag ga ik nog wat snorkelen denk ik maar eerst iets eten. Geen pizza deze keer, maar frietjes jummmmiiieeee. Waar ik volgend jaar heenga weet ik nog niet, maar ik moet wel zeggen dat dit nog even zou mogen blijven duren en echt wel een aanrader is! De drukte van Bali even ontwijken en naar Meno komen op Lombok is zo een groot verschil. Geen vervelende straatverkopers, of massage alhier en alginder :) Dus maandag neem ik terug de boot naar Bali en blijf ik nog 1 nacht in Tajung Benoa dicht bij de luchthaven en tegen woensdag ben ik terug thuis!

En Yanick proficiat he met jouw verjaardag!

Dikke kus vanuit Gili Meno
Veel liefs Kim. xxx