Duiken op Gili Meno

Een heel goede morgend iedereen. Eindelijk nog eens een pc ter beschikking in Amed. Woensdag ging ik duiken in Gili Meno, het oh zo rustige Gili Meno. We waren met 4 mensen in totaal, Mikka een Fin, een een koppel van Denemarken, die hebben daar veel meer vakantie of wij hier, misschien toch iets om aan te kaarten bij de baas :) We gingen met de boot naar Gili Air om daar alles te oefenen in een klein zwembad. Onze dive instructor was Darryn, een blonde, blanke Zuid Afrikaan. En oefenen maar, sloeg ik al in paniek van in het begin. Ik dacht dat het me nooit zou lukken al die speciale tekens onder water, alle apparatuur jongens toch. Elk om beurt kregen we een oefening , toen het aan mij was, duurde het maar 2 minuten of ik was terug boven, trunte :) Dan kreeg ik maar prive les, en dat ging al veel beter. Darryn kon me echt op mijn gemak stellen en dat was echt wel nodig om het tot een goed einde te brengen. Dan de boot op vol van de zenuwen of het me wel ging lukken. Ik zou het zo erg gevonden hebben mocht iedereen terug naar boven moeten komen omdat er met mij iets mis was of ik weeral eens teveel nadacht over wat er allemaal kon gebeuren. Zuurstof fles aan, stomme gele flippers aan en die onnozele duikbril, moet echt een schoon zicht geweest zijn. Keek ik naar mijn fles en zat er maar 100 in, wat normaal 250 moet zijn, meester is dit wel normaal, goed gezien van mij :) Dan maar gauw een nieuwe fles gekregen, want hoe meer zenuwen je hebt en dus hoe meer zuurstof je verbruikt des te sneller sta je op 50. We gingen voor 12 meter diepte, en we rolden van de boot. Zonder veel problemen gingen we dieper, nemo gezien! En zoveel meer moois onbeschrijfelijk, dicht bij de instructeur blijven was de boodschap. Opeens had ik toch een probleem, ik moet mijn mondstuk even gelost hebben en kreeg wat water binnen, paniek natuurlijk, dan maar vlug even op dat ja hoe noem je dat ook alweer onderdeel van het mondstuk duwen, wel zo een 3 tal keer hehe en het ging beter, kalmeer Kim. Maar wat een droge keel heb je toch daar onder water, niet normaal en je kan gelijk niet slikken, niet aan denken. We bleven ongeveer 40 tot 50 minuten onder water om al het moois te aanschouwen. Toen we terug naar boven gingen dreef ik wat belachelijk rond, zo grappig. Oke de boot op, en de locals op de boot vertelden ons doodleuk dat we omringd waren door haaien maar niemand van ons had dat opgemerkt, gelukkig maar of ik had helemaal geen adem meer. Dan maar terug naar Gili Meno. Ik ontving een soort certificaat dat ik de eerste duiksessie goed had doorstaan, was ik super tevreden van mezelf dat het gelukt was. Of ik het nog een keer ga doen valt nog te zien. :) Dan maar nog wat Bintang biertjes drinken in zo een heerlijk strandhutje op het strand, hapje eten en mijn dagboekje invullen. Daarna nog wat blijven plakken aan de bar en toen het werd het wel heel laat. Slapen dan maar want de dag nadien moest ik de boot op voor 2 uren naar Amed, terug op Bali. Opgestaan met een houten kop, zuipschuit ik weet het gelukkig moest ik hier niet meer met de auto rijden. Wachten op de boot. De jongen van het hotel heeft mijn rugzak gedragen, zo lief hij wil gewoon zijn engels goed leren zegt hij, ja als ge dat van mij moet leren :) dan spreekt ge eerder Chinees. Goed ik ging dan maar naar het kotje waar ze de tickets voor de boot verkochten, ik had er wel al een op zak, maar blijkbaar problemen. Oh nee zou mijn vakantie dan verlengd worden hier op Meno? Geen paniek is het zo dan is het zo, wou eigenlijk nog wel iets langer blijven. Ik weet niet of de boot komt zei de man, oh leuk..... Uiteindelijk iets in aantocht, spring maar op de boot, precies of dat zo makkelijk gaat. Aan de voorkant er dan maar op, moesten wat Balinezen op mijn gat duwen voor ik erop kon natuurlijk, heel behulpzaam :) Langs de zijkant van de boot dan maar in het zonnetje gaan zitten. We zagen dolfijntjes in het rond huppelen, en toen ik aankwam had ik een scrub gehad van het zoute water en was ik opnieuw een kreeftje. De pijn voel je maar nadien natuurlijk.

Dan vervoer regelen, helaas waren er geen andere mensen van op de boot die dezelfde richting als ik uit moesten en het zou me zoveel geld kosten om direct te gaan. Dan maar hier op zoek naar een slaapplaats. Een familie die een kamer ter beschikking stelde voor 12 euro met ontbijt, dat dan maar. Met zo een airco spel gelijk thuis, zo nen draaier, over een warme nacht gesproken, amai. Alles is er en de familie is heel lief, vooral de kleine jongen die hier woont ik krijg telkens een wuivend handje te zien als ik hem passeer. Dan maar nog even wat eten, en terug naar mijn bedje. Heb ik veel geslapen zeg gisteren, aangekomen op de kamer, douche genomen, 4 u geslapen gelijk een halve dode. Rond 8 uur zat ik nog even op mijn terras toen de jongen gitaar begon te spelen, oh zo lief.... En oh ze houden hier van James Blunt en het liedje when I see your face, theirs not a thing I would change, cause your amazing just the way you are zingen ze hier allemaal uit volle borst mee.

Deze nacht veel wakker geweest door de donder en de bliksem, de regen op zo een strooien dakje geeft nogaal wat lawaai. Om 7u dan maar terug eruit en ontbijt op bed gekregen. Eieren heb ik al genoeg gezien en rijst ook, pfff de mensen moeten dat hier echt beu komen denk ik. Om 12 u vertrek ik richting Gunung Batur om daar te overnachten en hopelijk voor een redelijke prijs morgen hem te beklimmen. Ik kan vandaag meerijden met een koppel die een trip maakt en zo is het goedkoper, dus er zat geen andere optie op om gisteren hier te blijven. Ik heb het gevoel dat het nu pas echt begonnen is. Ik probeer nu nog snel wat te schrijven want ik weet niet waar of wanneer ik nog eens over een pc kan beschikken. Hopelijk gaat ginder alles goed? Tv mis ik niet enkel biefstuk friet! Het echte Bali is hier, leven op een vuilnisbelt, oudere vrouwen met hun ontblootte koffiezakjes :) en alles heel erg langzaam....

Tot binnenkort! Liefs Kim.