En de tocht gaat verder

Een hele goede middag aan allen, terwijl ik dit typ zit ik op Gili Meno, precies een onbewoond eiland. Zaterdag ging ik voor een laatste keer met Wayan het noorden van Ubud verkennen. Hij had ook nog 2 andere gasten bij, namelijk Chris en Fred van Duistland. Eerst gingen we naar de markt in Gianyar, stinken tot en met, kip, vis alles door elkaar met de nodige vliegjes erop natuurlijk. Speciale drankjes te verkrijgen in het roze, groen, geel, maar dat probeerden we dan toch maar niet. We reden naar het de oudste tempel Basikih of zoiets, tot aan de top gegaan ja ja, maar mijn conditie amai! Nadien reden we verder richting de vulkaan, daar konden we eten in een soort buffet vorm, van alles proeven en zouden ze het erg vinden mocht ik met mijn handen eten? We hadden een prachtig uitzicht op de vulkaan Gunung Batur en de Gunung Ayung. Hierna gingen we naar Tampaksiring, met daar een heilig basin, ongeloofelijk! Mensen komen hierheen indien ze een slechte droom gehad hebben of zich willen reinigen of zuiveren van bepaalde dingen. Zou ik er ook in mogen? Tuurlijk, maar dan enkel met sarong. De waterspuwers zijn beelden en je kan onder elk van hen bidden, dus deed ik ze alle 9, laatste 2 mochten we niet doen, deze waren voor mensen die net een crematie meegemaakt hadden. Spectaculaire foto hiervan. Daarna gingen we naar Gunung Kawi, opnieuw trapjes op en af, het is hier echt bakken! Daar waren hele mooie rijstvelden te zien, en zo gingen we terug naar Ubud. De volgende morgend kamen ze mij ophalen voor de transfer naar Padang Bai, om zo met The Blue Water Express naar Gili Trawangang te gaan om van daaruit naar Gili Meno te gaan. De boottocht duurde 2 uur, en al gauw viel ik in slaap, zo ging de tijd ook iets sneller. Daar aangekomen direct met de voetjes in het water, gelukkig geen accidenten :) Rumoerig tot en met ginder, staat ook bekend om het feesteiland, wat een drukte. Ik kon kiezen, direct naar Meno voor 20 euro of om 4u voor 2 euro, de keuze was dus snel gemaakt. Dan op zo een open bootje met die loodzware rugzak, man man man, ik gooi alle kleren weg denk ik tot slot draag ik hier meestal hetzelfde, rokje, bikini en teensletsen :) Heerlijk zo een leven op slippers, volgens mij bestaan baskets hier niet. De tocht duurde nog 15 minuten, aangekomen op Meno. De rust komt je tegemoet, het is ook het rustigste eiland van de drie. Goede keuze zo te zien als ik hier aankwam. Uit de boot kruipen was een ander verhaal, zeer elegant natuurlijk met 2 rugzakken, :) Wees voorzichtig zei de man, tuurlijk, daar ging mijn gevecht om de verloren slipper :) gered door een vriendelijke Australier. Alles gaat hier via paardje en kar zo zielig voor die beestjes! Dan toch maar nog even te voet richting het hotel. Transport vroeg een jongentje van 10 met zijn paardje en zijn kar, ik vroeg hem of hij het hotel wist zijn, maar dat bleek hij niet te kennen, gelukkig snelde een andere man ter hulp bleek ik er op 2m van te staan. Aangekomen en een goeie douche bleek nodig te zijn, eindelijk verlost van die zware rugzak. Dan maar even de weg vragen, als u die kant uitgaat heeft u een zaklamp nodig en wat is een beginnend avonturier zoals ik net vergeten? Dan maar de andere kant op, naar een restaurantje dat ik in mijn boek gevonden had. Verse vis op de grill aan het strand geweldig gewoon. Mensen zullen zeker gedacht hebben zat een dronkenlap zit er daar, glaasje wijn bestellen kon nietm karafke ook niet, doe mij dan maar de hele fles! Gelukkig kon ik die meenemen naar mijn kamer. Daarna bedtijd.

Deze ochtend zou ik een wandeling maken rond het eiland, duurde het wel even voordat ik een cafe tegenkam, bijna uitgedroogd :) Dan maar een sapje van banaan, kokosnoot en annanas om de dag mee te beginnen, in zo een strandhutje zoals in de films. Men moet echt niet naar de Malediven om wit strand en helderblauw water te vinden. Dan maar terug verder op weg rond het eiland, hey dit herken ik hier, was ik rond! Joepie niet verloren gelopen. Dan maar even informeren om te duiken, morgen gaat het gebeuren. Eerst krijg ik les en dan gaan we het water op. Gelukkkig zien jullie me niet met die super mooie gele zwemvliezen :) Daarna nog even naar een ander strandhutje waar je uren kan blijven zitten, andere dingen doen daarvoor is het gewoon te warm. Dan maar even een wc zoeken, langs daar zei men mij. Kom ik daar aan, bweikes pis nog liever in mijn broek! Gelukkig was mijn hotel niet te ver, daar dan maar even de nodige boodschap achterlaten met alweer een wc die blijft lopen. Voetjes proper proberen te krijgen, zwart tot en met het zal eraf moeten slijten denk ik. Op zoek naar internet, helaas is hier niet veel te vinden. Geldautomaten heb je hier ook niet, het winkeltje dicht tegen mijn hotel daar moet je over dozen springen om aan je gerief te komen, chips die waarschijnlijk over datum zijn maar daar ga je wel niet dood van. Aan mijn terras dan nog maar even wat lezen over Phaedra Hoste die maar aan geen man geraakt zo interessant toch die Story, pffff. Glaasje wijn erbij en blijven zweten. Uiteindelijk mag ik nu de pc van de bazin hier gebruiken, liep hij al vast na 5 minuten dacht ik van oh jee ik heb het weer gekunnen. Bleek een stroompanne te zijn geweest en gelukkig was ik niet al mijn tekst kwijt. Ze zijn hier heel behulpzaam en vriendelijk, en ik ben blij dat ik toch even over internet kan beschikken om jullie op de hoogte te houden. Ik ben nog altijd rond en gezond dus geen zorgen :) Zo dadelijk ga ik nog eens naar het strand een plekje uitzoeken, genieten van de zonsondergang en dan eten! Wat zal ik vandaag eens kiezen, hopelijk niet enkel rijst op de kaart. Dan de rugzak nog even omkeren en zien wat ik hier kan achterlaten. Morgen om 11u duiken en dan nog wat relaxen op het strand. Donderdag heb ik om 10u mijn boot richting Amed en vandaar zien we het dan wel verder. Hou jullie goed ginder en tot schrijfs.

Dikke kus en veel liefs Kim xxx